Zbor advokata Trebinje nam je prije nekoliko dana uputilo nepotpisano Saopštenje za javnost u kojem se demantuju tvrdnje iz teksta ”Trebinjski advokati izigrali i zakone i sudove” koji smo prenijeli sa portala eTrafika, a od nas je zahtjevano da isto prenesemo u cjelosti. Na dobijeni mejl odgovorili smo da ćemo Saopštenje tj. zvanični dokument objaviti ukoliko nam ga pošalju sa memorandumom, pečatom i potpisom jer je na kraju prvobitnog Saopštenja stajalo šturo da dokument potpisuje predsjednik Zbora advokata Trebinje, ne navodeći ime niti potpis. Nakon toga dobili smo Saopštenje potpisano od strane Moma Turanjanina, predsjednika Zbora advokata Trebinje u kojem stoji:
Poštovani, u prilogu akta dostavljamo zahtjev Zbora advokata Trebinje za objavu odgovora na prethodno objavljeni tekst na Vašem portalu koji se neposredno ticao pojedinih članova Zbora. Na istovjetan zahtjev koji Vam je dostavljen u petak, 08.03.2024. godine, bilo je primjedbi u pogledu forme, pa ovom prilikom otklanjamo ranije propuste, uz izvinjenje. Napominjemo da Zbor nema memorandum, te da akte Zbora potpisuje predsjednik i ovjerava pečatom. Hvala i pozdrav.
Iako je navedeno da se akte Zbora ovjeravaju pečatom, u dokumentu koji smo dobili ipak nije bilo pečata već samo potpis Moma Turanjanina – predsjednika Zbora advokata Trebinje.
Mejlove smo primili sa dvije različite adrese, od gospodina Moma Turanjanina, te od gospodina Dragana Škuletića.
Iako nije uobičajeno da se zahtjevi za objavljivanje demanta šalju medijima koji su prenijeli tekst a da isti zahtjev nije upućen izvoru teksta, Saopštenje Zbora advokata Trebinje ipak prenosimo u cjelosti i bez izmjena uz napomenu da ćemo svakako pratiti ovaj slučaj i o svemu blagovremeno izvještavati javnost.
Povodom novinskog članka pod nazivom „Trebinjski advokati izigrali i zakon i sudove”,koji je na na trebinjskim portalima „Moja Hercegovina” i „Trebinje live” objavljen 02. odnosno 03. februara 2024. godine, te prethodno i nakon toga i na drugim portalima i medijima u Bosni i Hercegovini, Zbor advokata Trebinje jedinstveno i najodlučnije demantuje kao netačan osnovni sadržaj i stavove tamo neposredno iznesene ili posredno sugerisane.
Naime, sudski procesi koji se u spornom članku pominju, godinama unazad i po istovjetnim pravnim pravilima provode se na prostoru čitave Bosne i Hercegovine, a procesne garancije koje su zakonom detaljno uređene sprječavaju i destimulišu eventualna nastojanja bilo kog učesnika da kroz te postupke stekne u svojinu nešto što mu po materijalnom pravu ne pripada. U tom smislu Zbor stručnu pravničku javnost podsjeća, a laičku upoznaje, da je odredbama članova 255. i 257. Zakona o parničnom postupku („Službeni glasnik Republike Srpske”, broj: 58/03, 85/03, 74705, 63/07, 49/09, 61/13 i 109/21), pored ostalog propisano, da se postupak koji je odlukom suda pravosnažno završen može po prijedlogu stranke ponoviti ako kojoj stranci nezakonitim postupanjem nije bila data mogućnost da raspravlja pred sudom, a ponavljanje iz ovog osnova oštećeno lice može tražiti bez vremenskog ograničenja. To bi u stvarnosti podrazumijevalo za stranku koja je neodgovorno pokrenula i vodila parnicu u cilju „izigravanja zakona i sudova”, da bi uzaludno vodila najprije parnicu u kojoj je neka od stranaka zlonamjerno izostavljena, a zatim bi bila nevoljni učesnik jednog ili više ponovljenih postupaka radi uspostave prethodnog stanja, u kojim postupcima bi izvjesno bila gubitnička strana i posljedično snosila svoje troškove i troškove protivne strane.
Zato Zbor nalazi da nije bilo ko, a naročito ne „nekoliko desetina vlasnika zemljišta na području Trebinja”, izgubilo prava na svojim parcelama posljedicom navodno nezakonitog djelovanja u spornom tekstu prozvanih ili bilo kojih drugih članova Zbora, uz već rečeno i zato, što advokati nisu nosioci javne vlasti i ne donose pravno obavezujuće odluke koje bi se ticale trećih lica.
Zbor naročito smatra neprihvatljivim što je povod nastanku spornog teksta potekao od kolege advokata koji nije član Zbora, ali jeste iste advokatske komore, sa očiglednom motivacijom da se nanese šteta poslovnom i ličnom ugledu tamo imenovanih članova Zbora, a onda neizbježno i advokatskoj djelatnosti u cjelini, uz istovremeno protipravno samoreklamiranje kao specijaliste „za eksproprijacije, nekretnine i bankarstvo”, koji uz to, eto, ima potrebu i moralnu obavezu da se bori protiv „nepočinstava” drugih advokata. Takva vrsta nelojalnog konkurentskog djelovanja nedopustiva je za sve djelatnosti i sve aktere slobodnog tržišta prema opštim i opšteprihvaćenim pravilima, a kada je o advokatskoj djelatnosti posebno riječ, Zbor ukazuje kako je svim sistemskim pravnim i etičkim pravilima potencirana obaveza članova da svojim ukupnim profesionalnim i ličnim djelovanjem čuvaju ugled advokature, pa je u okviru toga, odredbom člana 6. Pravilnika o web stranici i dozvoljenim načinima predstavljanja advokata Advokatske komore Republike Srpske (dostupan na zzvaničnom sajtu Advokatske komore) izričito rečeno da web publikacija advokata ne smije sadržavati, pored ostalog, sadržinu kojom se „kritikuje i/ili omalovažava i/ili na drugi način negativno komentariše rad drugih advokata”.
Konačno, Zbor smatra neupitnim da svako lice načelno ima pravo podnijeti protiv drugog lica krivičnu prijavu ukoliko ima saznanja da je to lice na bilo koji način učestvovalo u izvršenju krivičnog djela. Međutim, jednako je nesporno da se tim ovlašćenjem treba služiti krajnje savjesno i odgovorno. Krivični postupak nezavisno od krajnjeg ishoda stvara određene neugodnosti prijavljenom, njegovoj porodici i prijateljima, pa bi i sami prijavilac morao imati na umu, ukoliko nadležni organi ustanove da je prijava podnesena neosnovano, da bi se mogao naći u ulozi prijavljenog, s obzirom da je u našem pravnom sistemu lažno prijavljivanje krivičnog djela takođe krivično djelo.
